Canım Kardeşim Dilek (Kumcu) için ne yazacağımı düşünüyordum, O’nu uğurladığımızdan beri. Aslında bir türkü arıyordum kafamda. Ahmed Arif’i duyunca, Dilek’e güle güle demek istedim. Çocuklarla çalışman bir rastlantı değildi bence Dilek, geliş sebebin buydu. 2000’in başlarında başlayan dostluğumuz daima benimle kalacak Dilek’im.

“Ölüm bu,
Fıkara ölümü
Geldim, geliyorum demez.
Ya bir kuşluk vakti, ya akşam üstü,
Ya da seher, mahmurlukta,
Bakarsın, olmuş olacak.
Bir hastan vardı umutsuz,
Hasreti uykularda,
Hasreti soğuk sularda.
Gayrı, iki korku çiçeğidir gözleri,
İki mavi, kocaman korku çiçeği,
Açar, derin kuyularda…”

(Ahmed Arif)